Çok kez ağladım kendimi aynada gördüğümde. Kimi zaman da kardeşlerimiz var en sarılıp ağlanası, boğazında düğümlenen cümlelerim söyleyemediklerin, isyanlarımla onlara sarıldım. Paylaşamıyorsun ya, uzaktan baktığında barlar sokağına mutlu ya herkes, alkolden bilincini yitirmiş kavga eden delikanlılar hariç. Dört tekerlek dünyada yayan kalmışım ben. Otostop ne fayda?
Kendini sürekli tekrar eden bir döngü içerisinde acı çekiyorum gereksiz bir o kadar da gerekli yere. Çözüm birçok kişi gibi beni de sabırla sınıyor. Süreç fazla uzadı doktor, altın vuruş mu yapsak? İçimde patlayan düşünceler, cümleler kafa yapıyor artık beni…
Acıyı içimde hissediyorum, şarkıda hissediyorum be! Bir de durup durup kalitesiz lastik gibi hiç ummadığın bir anda patlak vermesi yok mu? Artık hissedemiyorum da be! Durduramıyorum dönen dünyayı, hızlı geçen zaman yetmiyor bana. Bu arada ellerimdeki ve yüzümdeki çizgiler artmış neye işaret bu doktor? Öyle mi? Genç değil miydik yahu? Hay ben bu dünyanın, tersine dönse bile boş demek…
Yazarız uzaktan uzağa yine, sen de işe yaramadın ya be doktor, yine baş başayız ilkyardım cümlelerimle…
emre alkaç 15 Eylül 2009
Son yorumlar